kayıt dışı #2

hayatın boşluğu içinde sürüklenirken; "dalgaların kayalardan götürebildiği sadece tozdur" misali derin düşüncelere dalıp toz zerreciklerinin içinde kayboluyor ya bazen insan, düşünen adam heykeli gibi bir köşeye çöküp görmek istiyor ya üçüncü şahıstan kendi hayatını... ve tam o anda kulaklarındaki dizeler aklındakileri doğrular bir hâle geliyor ya:

i'm so tired of being here
suppressed by all my childish fears

hayatın parmağında döndürdüğü insanlardan olmamak için çabalarken düştüğüm durumdan anlık bir sıyrılış ile yazılmış paragraf yukarıdaki.

şimdi biraz sesli düşünüyorum:
hayat ne garip, vapurlar falan...